JoylyRunning
Explore the Knowledge for Runner
ความพยายามไม่เคยทำให้ใครพ่ายแพ้ ความท้อแท้ไม่เคยทำให้ใครชนะ
สโลแกนนี้ไปพบใน Facebook ของพี่นักวิ่งท่านหนึ่ง ชอบในความหมายเลยพิมพ์เก็บไว้ค่ะ พอดีวันนี้ไปวิ่งมา และทำให้นึกถึงคำพูดนี้ จึงหยิบมาเป็นหัวข้อในวันนี้ซะเลยค่ะ
วันนี้ไปร่วมวิ่งกับงานชื่อว่า “Actionaid Action Run วิ่งด้วยกัน Run เพื่อโรงเรียนเล็ก” ซึ่งจัดขึ้นที่สวนหลวง ร.9 งานนี้มีระยะวิ่งที่ไม่เหมือนใครคือ 4.6 และ 13.2 กิโลเมตร เพราะเป็นระยะทางที่น้องนักเรียนต้องเดินไกลขึ้นเพื่อไปโรงเรียนใหม่ เนื่องจากโรงเรียนเดิมถูกยุบไปค่ะ บางบ้านจึงไม่ให้ลูกไปเรียนหนังสือ ทำให้เด็กๆมีโอกาสเข้าใกล้ความยากจน ความไม่มีอนาคต และความไม่มีจริยธรรมมากขึ้นค่ะ ทางมูลนิธิ Actionaid จึงจะนำรายได้จากงานวิ่งครั้งนี้ไปรักษาโรงเรียนของเด็กๆ ในโครงการโรงเรียนขนาดเล็กไม่ให้ถูกปิดนะคะ โดยที่ทางมูลนิธิจะสอนวิธีการให้โรงเรียนขนาดเล็กมีระบบการเรียนรู้และการสอน เพื่อต่อยอดในการพัฒนาตนเอง และเติบโตเป็นแม่แบบให้กับโรงเรียนขนาดเล็กต่อไปค่ะ โดยส่วนตัวชื่นชอบที่มาของงานนี้มาก เพราะไม่เคยเห็นด้วยกับนโยบายควบรวมโรงเรียนเลยค่ะ รู้สึกว่ามันขัดต่อรัฐธรรมนูญเลยด้วยซ้ำที่ตอกย้ำว่าทางรัฐจะต้องให้ประชาชนได้เรียนอย่างทั่วถึง การยุบโรงเรียนจำนวนมากแสดงถึงความไม่ใส่ใจในการศึกษาของเด็กๆที่อยู่ห่างไกลความเจริญ เด็กที่อยู่ในหุบเขา ควรมีโรงเรียนในหุบเขาให้เค้าได้เรียน ไม่ใช่ให้เด็กเดินลงจากเขา 20 กิโลเมตรเพื่อไปเรียนในโรงเรียนที่ใหญ่กว่า แล้วอ้างว่าเด็กจะได้เรียนรู้มากขึ้นค่ะ พูดภาษาชาวบ้านก็เรียกว่าแล้งน้ำใจกันเลยนะคะ ปัญหาไม่ใช่เรื่องการขาดแคลนครู แต่คือการขาดแคลนเงินในการว่าจ้างครู และสนับสนุนทางด้านอื่นๆของโรงเรียน ทั้งๆที่เราใช้เงินไปในทางอื่นที่ไม่เป็นการพัฒนาประเทศก็เยอะ นี่มันคือการบั่นทอนความมั่นคงของชาติระยะยาวกันเลยนะคะ แถมละเมิดสิทธิส่วนบุคคลในการเข้าถึงการศึกษากันอย่างหน้าไม่อายเลยทีเดียวค่ะ การต่อสู้กับความยากจนที่ดีคือการให้ความรู้นะคะ คุณรัฐบาลคณะไหนๆก็ตาม…
เอิ่ม ร่ายกันมายาว อินเหลือเกิน แล้วนี่มันเกี่ยวอะไรกับนักวิ่งคะเนี่ย แค่จะบอกว่า ถึงเราจะไม่สามารถไปช่วยในพื้นที่จริงได้ แต่เราสามารถช่วยเหลือในสิ่งเล็กๆน้อยๆได้นะคะ อย่างการเข้าร่วมวิ่งครั้งนี้ และในงานทางมูลนิธิยังได้นำเสื้อมาขายด้วย เราเลยช่วยซื้อและบริจาคเงินไปอีกทางหนึ่งค่ะ
มาเข้าเรื่องวิ่งค่ะ วันนี้เราลงวิ่ง 13.2 กิโลเมตรค่ะ จริงๆวันนี้คือวันวิ่งยาวในโปรแกรมซ้อมมาราธอนค่ะ จึงควรจะวิ่งที่ความเร็วไม่มากนะคะ เลยไม่ได้วางแผนอะไรค่ะ แค่คิดว่าวิ่งไปเรื่อยๆละกัน เท่านั้นเอง ได้เรื่องเลยค่ะ เพราะดันไปใส่เยอะในช่วงแรก 3 กิโลเมตรสุดท้ายก็เลยแป๊กอย่างง่ายดายค่ะ เริ่มต้น 5 กิโลเมตรด้วย Pace 5.30 แล้วก็ถอยลงมาจนกลายเป็น Pace 7 น่าอายตัวเองมากๆ แหะ แหะ ทำให้ตอนท้ายๆนี่ไม่มีอารมณ์เล่นกล้องเอาซะเลย แถมรอบสุดท้ายที่หมดแรงยกขาเนี่ย มีเจ้าหน้าที่ยืนแจกหนังยาง ซึ่งเราควรจะได้ 4 เส้น กลายเป็นได้มา 3 เส้น เจ้าหน้าที่ตะโกนบอกว่าเส้นนี้เส้นที่ 4 นะคะ เราก็ยังไม่เอะใจ เพราะตอนนั้นมันเหนื่อยมากๆแล้ว ทำให้งงมากว่า แล้วเส้นที่ 3 เค้าไปยืนแจกตรงไหน ทั้งที่ก็คอยมองหาตลอด ทำให้ตอนเข้าเส้นชัย ดูเหมือนเราจะได้รางวัล แต่เจ้าหน้าที่แจ้งว่า หนังยางไม่ครบนะคะ เหมือนเป็นความผิดเรามาก ไม่สนใจถามไถ่ใดๆ เราก็คิดว่าช่างเหอะ วิ่งได้เท่าไร ได้รางวัลไม่ได้รางวัล เราก็ชนะตัวเองแล้ว แถมงานนี้ตั้งใจมาวิ่งด้วยระยะทางของน้องๆด้วย ก็เลยช่างมันค่ะ แค่เสียอารมณ์และความรู้สึกเล็กน้อย เพราะการจัดเส้นทางที่แสนจะงงงวย ติดป้ายเลี้ยวซ้ายขวารอบที่ 2 กับ 3 อันนี้รับไม่ได้ค่ะ นักวิ่งที่วิ่งมาเหนื่อยๆแล้ว มัวแต่มาอ่านก็งงจะแย่ละค่ะ เส้นทางวิ่งวนไปวนมา แถมมีวิ่งผ่านทางรถวิ่ง ทำให้นักวิ่งต้องคอยวิ่งหลบรถกันเอง ไม่มีเจ้าหน้าที่มาดูแลเลยค่ะ และยืนยันค่ะว่าบนเส้นทางวิ่ง ไม่มีเจ้าหน้าที่ยืนประกาศว่าหนังยางเส้นที่ 3 เลยค่ะ เสียแรงเชื่อถือ Shutter running นะคะ ควรพิจารณาปรับปรุงเรื่องเส้นทางด้วยค่า
ส่วนเรื่องน้ำท่าก็สมบูรณ์ดี อาหารน้อยและหมดเร็วมาก ของแจกมีพอควรให้พอหายหิว มีหน่วยวัดมวลร่างกาย %ไขมัน %กล้ามเนื้อให้บริการ อันนี้ชอบค่ะ พิธีกรหญิงสนุกสนาน มีพี่ฮาร์ทมาร้องเพลงคลอให้ฟังเพลินๆ ได้บรรยากาศดีค่ะ
สรุปการวิ่งวันนี้จบ 13.57 กิโลเมตรที่เวลา 1.22.54 ชั่วโมง ด้วย Pace 6.07 นาทีต่อกิโลเมตรค่ะ เสียดายหน่อยๆที่หลุด Pace 6 จริงๆไม่อยากให้เกิน เป็นบทเรียนว่าต่อไปต้องวางแผนการวิ่งให้ดีค่ะ อย่าสักแต่ว่าวิ่ง จริงอยู่ที่ความพยายามไม่เคยทำให้ใครพ่ายแพ้ แต่ถ้าพยายามแบบไม่วางแผนไม่ฝึกซ้อม ก็มีโอกาสแพ้ร่างกายตัวเองได้แบบไม่รู้ตัวค่ะ และจริงอยู่ที่ความท้อแท้ไม่เคยทำให้ใครชนะ แต่ถ้ารู้จักเปลี่ยนความท้อแท้เป็นความพยายามก็อาจจะทำให้ชนะใจตัวเองได้อย่างไม่รู้ตัวเช่นกันค่ะ
สุดท้ายของสุดท้ายที่สุด ไม่ว่าจะเป็นความพยายาม ความท้อแท้ รางวัล การร่วมบริจาค และอื่นๆในงานวิ่ง มันก็เป็นสีสันให้กับการวิ่งของเราใช่ไหมคะ เราออกไปวิ่งกันเพราะว่า “อยากวิ่ง” ไม่ว่าจะเจออะไร ก็ควรปล่อยมันไป วันนี้ได้วิ่งก็พอใจแล้วค่ะ
ขอให้เพื่อนๆได้ใช้ความพยายามและความท้อแท้ให้เกิดประโยชน์ที่สุดกันนะคะ
JoylyRunning 
Recent Comments