JoylyRunning
Explore the Knowledge for Runner
ผลแพ้ชนะของการวิ่งอยู่ที่ตัวนักกีฬาเอง
และแล้วก็มาถึงวันซ้อมวิ่ง Long run อีกวาระหนึ่งค่ะ วันนี้เรามีภารกิจวิ่งให้ได้ 22.5 กิโลเมตร ด้วยความหนัก 50% ค่ะ แรกๆไม่ได้ลงงานวิ่งอะไรไว้ค่ะ แต่แอบเล็งงานวิ่ง Bangkok Women’s Run 2017 เอาไว้ ซึ่งเปิดรับไปนานแล้ว เราเพิ่งมาเห็นทีหลัง และสุดท้ายก็มีคนปล่อยบิบระยะ 21 กิโลเมตรพอดีค่ะ เลยได้มีโอกาสมาวิ่งที่งานดีๆอีกงานหนึ่งค่ะ
งานนี้จัดโดยนิตยสาร Vogue และใช้มาตรฐานงานระดับโลกค่ะ ดูจากลักษณะการประกาศรายละเอียด และการเตรียมตัวล่วงหน้านานมาก แสดงถึงความตั้งใจของผู้จัดเป็นอย่างดีค่ะ งานนี้ประกาศชัดเจนค่ะว่าจัดเพื่อการแข่งขัน และรับเฉพาะผู้หญิงเท่านั้น ดังนั้นเงินที่จ่ายไป นักวิ่งอย่างเราจึงคาดหวังความสมบูรณ์แบบของงานค่ะ และผู้จัดยังประกาศชัดเจนอีกว่าใช้มาตรฐานการจัดของ IAAS และ AIMS ซึ่งเป็นมาตรฐานการจัดงานมาราธอนระดับโลก และยังได้รับการรับรองจัดการแข่งขันตามกฎ กติกา และมาตรฐานจากสหพันธ์กรีฑาแห่งเอเชีย (AAA) และสมาคมกีฬากรีฑาแห่งประเทศไทย ทำให้มีป้ายบอกระยะทางทุกกิโลเมตรชัดเจน ระยะให้น้ำทุก 2 กิโลเมตร มีห้องน้ำให้ทุกจุดให้น้ำ น้ำดื่มเพียงพอ มีกองเชียร์ทุกจุดให้น้ำ มีขนมให้กิโลเมตรที่ 17-18 นี่ล่ะค่ะ จำไม่ได้แน่ ตอนนั้นเหนื่อยแล้ว จับเวลาด้วยนาฬิกา Seiko ปล่อยตัวตรงเวลาเป๊ะ เรียกได้ว่า สำหรับเรื่องการแข่งขันนี่ แทบจะไม่มีที่ติเลยค่ะ แค่เหมือนมีบางกิโลเมตร ป้ายของระยะฮาล์ฟหายไปค่ะ ช่วงกิโลที่ 18 ขึ้นไปค่ะ เห็นแต่ของมินิ และฟันรัน หรือเราไม่เห็นเองก็ไม่รู้ค่ะ
งานนี้ระยะฮาล์ฟปล่อยตัวตอน 4.30 น. ค่ะ แบบว่าเช้ามาก ปกติไม่ค่อยวิ่งเช้าแบบนี้ แต่ก็มีข้อดีค่ะ คืออากาศไม่ร้อน เราชอบวิ่งมืดๆมีสมาธิดีคะ แต่บางช่วงของถนน ไฟเสีย ก็มืดไปนะคะ กลัววิ่งสะดุดเหมือนกัน การที่ปล่อยตัวเช้าและเป็นงานที่มีแต่ผู้หญิง เลยทำให้เห็นเลยค่ะว่า นักวิ่งผู้หญิงที่จริงจังมาถึงระยะฮาล์ฟนี่ มีไม่เยอะเท่าไหร่ ทั้งหมด 473 คนค่ะ รู้สึกดีนะคะที่ได้วิ่งกับเพื่อนๆผู้หญิง เพราะพอเข้าระดับความเร็วตัวเองแล้ว การแซงกันจะมีน้อยมาก ไม่เหมือนงานที่มีผู้ชาย เราจะโดนแซงตลอด แอบบั่นทอนกำลังใจเล็กๆค่ะ
แม้งานนี้จะจัดเพื่อการแข่งขัน แต่บรรยากาศของการแข่งขันก็มีน้อยค่ะ ถึงจะมีเงินรางวัลสำหรับ Overall 5 รางวัล ก็ตาม แต่เราว่าอย่างนี้ก็ดีนะคะ ไม่เคร่งเครียดเกินไปค่ะ วิ่งกันสบายๆค่ะ เหรียญทำเป็นสร้อย ใช้ประโยชน์ต่อได้ เสียดายแค่เราได้อันดับที่ 51 ติด 1 ใน100 คนแรก แต่อดได้สร้อยข้อมือ เพราะไปซื้อบิบต่อเค้ามา เสียดายเหมือนกัน แอบร้องขอผู้จัด น่าจะมีบริการเปลี่ยนชื่อค่ะ เสียเงินเพิ่มก็ยอมนะคะ แหะ แหะ
สรุปแล้ว งานนี้วิ่งจบ 21 กิโลเมตรบนสะพานแล้วก็ลงมาวิ่งต่อที่สวนข้างล่างอีก 1.5 กิโลเมตร จบระยะ 22.51 กิโลเมตร ด้วยเวลา 2.19.31 ชั่วโมง และได้ความเร็วอยู่ที่ 6.12 นาทีต่อกิโลเมตรค่ะ เรียกว่าไม่หนัก ไม่เบาเกินไป ร่างกายเริ่มทนทานได้ มาเริ่มเกิดอาการ”หมดแรง” ตอนกิโลเมตรที่ 19 ก็ถือว่าโอเคแล้วค่ะ แต่ก่อนมีอาการนี้ที่กิโลเมตรที่ 15 ค่ะ
แม้งานนี้จะมาซ้อม แต่ก็ทำให้ได้เห็นงานที่จัดได้มาตรฐานดีๆค่ะ ทำให้รู้ว่า ยังมีงานดีๆในประเทศไทยที่น่าติดตามค่ะ แม้การแข่งขันของงานนี้คือเรื่องหลัก แต่ความใส่ใจในรายละเอียดของงาน อย่างเรื่องเสื้อที่สีสันและแบบถูกใจนักวิ่งหญิง กระเป๋าใส่เครื่องสำอางค์ เหรียญที่ทำเป็นสร้อยคอ รางวัลพิเศษคือสร้อยข้อมือ เอาชนะใจนักวิ่งหญิงกันไปเลยล่ะค่ะ และสุดท้าย การแข่งขันจะไม่ใช่การแข่งขัน หากขาดระบบการจับเวลาที่ดี และขาดผู้ชนะค่ะ การวิ่งไม่เหมือนกีฬาอื่น ตรงที่ผลแพ้ชนะไม่ได้ขึ้นอยู่กับคู่แข่งขัน แต่ขึ้นอยู่กับตัวนักกีฬาเองว่ามีความพร้อมในการชนะใจตัวเองขนาดไหน
ขอให้เพื่อนนักวิ่งพร้อมที่จะชนะใจตัวเองในทุกงานวิ่งกันนะคะ
JoylyRunning 
Recent Comments