ความผิดพลาดประจำของนักวิ่ง

ประสบการณ์ได้บอกเราว่านักวิ่งจำนวนน้อยมากที่จะสามารถวิ่งด้วยความเร็วคงที่ในการแข่งขันตั้งแต่เริ่มต้นจนจบอย่างสมบูรณ์แบบ นักวิ่งจำนวนมากเกินไปละทิ้งแผนการแข่งขันของพวกเขาเวลาที่เกิดความตื่นเต้น หรือความกังวลเข้ามาแทนที่ และเมื่อเหตุการณ์นี้เกิดขึ้น จึงทำให้เกิดการทำผิดพลาดดังต่อไปนี้

เปลี่ยนแปลงการอบอุ่นร่างกายในวันแข่งขัน: ตัวอย่างเช่น เพื่อนๆมองเห็นนักวิ่งแชมป์โอลิมปิกระยะ 5,000 และ 10,000 เมตรนามว่า โม ฟาราห์ (Mo Farah) ที่นำการวิ่งเป็นช่วงสั้นๆมาเป็นส่วนหนึ่งของการอบอุ่นร่างกาย และเพื่อนๆก็ตัดสินใจว่าเพื่อนๆต้องการทำเหมือนกัน อย่าทำอย่างนั้น มันมีอะไรบางอย่างที่ไม่ธรรมดาที่ทำให้เพื่อนๆสงบก่อนการแข่งขันได้ หากทำสิ่งที่เคยทำมาอย่างซ้ำๆ จากการฝึกซ้อมในช่วงอบอุ่นร่างกาย อย่างการวิ่งเหยาะๆ การวิ่งสไตรด์ และการยืดกล้ามเนื้อที่เพื่อนๆได้ฝึกฝนมาในการฝึกซ้อมก่อนหน้านี้อย่างหนัก

วิ่งออกตัวเร็วเกินไป: กฎหลักทางสรีระวิทยาที่ใช้ในการแข่งขัน คืออย่าวิ่งช่วงไมล์แรกในระยะแข่งขัน 10 ไมล์ด้วยความเร็วของการแข่งขัน 1 ไมล์ และเพื่อนๆจะไม่สามารถวิ่งช่วงไมล์แรกของการแข่งขันระยะ 5 กิโลเมตรได้ด้วยความเร็วของการวิ่งแข่งขัน 1 ไมล์เช่นกัน ที่ความเร็วอย่างนั้น เพื่อนๆจะสามารถวิ่งได้เพียงแค่ 1 ไมล์

วิ่งด้วยความเร็วที่ไม่แน่นอน: นักวิ่งระยะไกลแนวหน้าชาวเคนย่ามีชื่อเสียงในเรื่องของการวิ่งความเร็วการแข่งขันในช่วงแรก การเพิ่มความเร็วขึ้นอย่างรวดเร็วดุดัน และใช้ทุกการเคลื่อนไหวนำคู่ต่อสู้คนแล้วคนเล่าต่อไปได้ ดังนั้นถ้าเพื่อนๆเป็นนักวิ่งระยะไกลแนวหน้าชาวเคนย่า ควรหยุดอ่านซะ คนอื่นๆด้วย หยุดทำพฤติกรรมเหมือนกับนักวิ่งระยะไกลแนวหน้าชาวเคนย่า เส้นชัยมีเพียงหนึ่งเส้นในการแข่งขัน และจะไปถึงได้เมื่อวิ่งจบเท่านั้น กลยุทธ์ที่ดีที่สุดสำหรับการไปถึงที่นั่นให้เร็วที่สุดนั่นคือการวิ่งด้วยความหนักที่คงที่ตลอดการแข่งขัน

เข้าร่วมการแข่งขันระยะกลางด้วยการทำให้เป็นสนามรบขนาดเล็ก: อ้างอิงถึงความผิดพลาดก่อนหน้านี้ เส้นชัยมีเพียงหนึ่งเส้นในการแข่งขัน และจะไปถึงได้เมื่อวิ่งจบเท่านั้น การต่อสู้นักวิ่งข้างหน้าและข้างหลังระหว่างการแข่งขันก็แค่จะทำให้เพื่อนๆแน่ใจได้เลยว่าคนอื่นจะมีโอกาสที่ดีกว่าในการเอาชนะเพื่อนๆ

คิดมากเกี่ยวกับการแข่งขัน: อย่ายอมให้การคำนวณความเร็ว การรายงานสภาพอากาศ เส้นทางวิ่งที่เฉพาะเจาะจง รายการอุปกรณ์การวิ่ง หรือความกังวลว่าเพื่อนๆจะวิ่งหลงทางในการแข่งขันมาไล่จับเพื่อนๆได้ มันเป็นความคิดที่ไม่สร้างสรรค์ มีปัจจัยต่างๆเล็กๆน้อยๆมากมายที่อาจจะเกิดขึ้นได้โดยที่เราไม่สามารถคาดการณ์ล่วงหน้าได้ อย่างเช่นการลื่นล้มที่จุดปล่อยตัว ไม่ได้ผูกเชือกรองเท้าให้แน่น หรือวิ่งกลับตัวผิดจุด จงมีความมั่นใจในความสามารถของตัวเองที่จะปรับตัวต่อเหตุการณ์ไม่คาดคิดที่อาจจะเกิดขึ้น และจงเต็มใจที่จะยอมรับว่าความพยายามเต็มที่ 100% ของเพื่อนๆเป็นสิ่งที่เพียงพอแล้ว นักวิ่งบางคนทำไม่ได้ แต่นักวิ่งที่ประสบความสำเร็จจะทำได้

การวิเคราะห์สมรรถภาพที่ไม่น่าพึงพอใจมากเกินไป: เพื่อนๆจะเรียนรู้บางอย่างจากทุกการแข่งขันที่เข้าร่วม แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าทุกการแข่งขันคือโลกของการตัดสินความถูกผิดของการฝึกซ้อม บางครั้งการแข่งขันที่แย่ๆก็เป็นแค่การแข่งขันแย่ๆ ดังนั้น จงเรียนรู้จากการแข่งขัน และปรับปรุงการฝึกซ้อมตามเหตุและผล และเดินหน้าต่อไป

เพื่อนๆไม่มีวันได้วิ่งอย่างสมบูรณ์แบบในการแข่งขัน แต่การหลีกเลี่ยงความผิดพลาดที่ไม่จำเป็น ราคาแพง และทำลายตัวเองก็เป็นก้าวแรกที่ดีในการวิ่งให้ได้ผลการแข่งขันเป็นที่น่าพึงพอใจ

ขอให้เพื่อนๆมีการแข่งขันที่สมบูรณ์แบบในแบบของตัวเองกันนะคะ